Zestaw naczyń ceramicznych ręcznie zdobionych „Dzika zebra”- stwórz swój zestaw

W kulturach azjatyckich czarki używane są do picia herbaty. Pierwsze wzmianki o tych naczyniach pochodzą z I wieku p.n.e.
Początkowo były one używane również na naszym kontynencie jednak z czasem dodano do nich rączkę i w ten sposób narodziły się filiżanki. Ich pojawienie się wynikało z tego, że Europejczycy, w przeciwieństwie do Azjatów, zalewali liście herbaty wrzątkiem co utrudniało utrzymanie czarki w dłoniach.
Oferowane przez nas ceramiczne czarki zostały wykonane i pomalowane ręcznie przez mistrzów z Rishtanu.

Rishtan to jedno z najstarszych miast w dolinie Fergańskiej, we wschodnim Uzbekistanie. Historia ceramiki w tym mieście sięga starożytności. Jest to jedno z nielicznych miejsc na świecie, w którym nieprzerwanie wytwarza się ceramikę. Przekazywane z pokolenia na pokolenie umiejętności czynią te przedmioty o niespotykanym wzornictwie oryginalnymi.

Rishtan, miasto leżące na legendarnym Jedwabnym Szlaku rozwijało się w tamtych czasach bardzo szybko i było ważnym ośrodkiem handlu. Od czasów starożytnych tamtejsi rzemieślnicy rozwijali unikalną technologię tworzenia wyrobów ceramicznych. Strażnikami tych tradycji byli Kuzagarowie, którzy uważali się za potomków twórców ceramiki. Ich wyroby wyróżniały się wysokimi walorami technologicznymi i artystycznymi.

Ceramika Rishtanu to wielopokoleniowa, wielowiekowa tradycja. Sposób jej wytwarzania na zmienił się na przestrzeni lat. Niektóre pracownie to prawdziwe muzea zawierające naczynia wytwarzane przez potomków mistrzów. Być może są wśród nich tacy, którzy wytwarzali ceramikę dla kupców podróżujących po Jedwabnym Szlaku.

Pod koniec XIX wieku blisko 90% mieszkańców Rishtanu tworzyło z gliny. Aktualnie jest blisko tysiąc rzemieślników zajmujących się ceramiką. Bogactwo zdobień, a także największy wybór naczyń w całej Azji Środkowej czyni te wyroby niepowtarzalnymi.

Historia ceramiki sięga ponad 25 tysięcy lat. To właśnie na ten czas datuje się najstarszy przedmiot artystyczny – Vestonicka Wenus. Glina to też pierwszy naturalny materiał, który nauczył się obrabiać człowiek.

W 1900 roku, na wystawie w Paryżu prezentowano naczynia najlepszych ówcześnie mistrzów ceramiki Rishtanu. Ich prace wysoko ocenili światowi eksperci ceramiki, porównując ją z najlepszymi majolikami. Uznano, że naczynia z Rishtanu z powodzeniem mogą z nimi konkurować.

Rishtan to jedno z nielicznych, a być może jedyne miejsce na świecie, w którym wytwarza się ceramikę nieprzerwanie od wielu pokoleń. Być może wśród dzisiejszych mistrzów są potomkowie, którzy tworzyli naczynia dla kupców z Jedwabnego Szlaku.
Wielu mistrzów ceramiki urządziło w swoich domach muzea, w których zbierają dzieła swoich ojców, dziadków i pradziadków.