Zestaw naczyń ceramicznych ręcznie zdobionych „Atramentowe serce 1” – stwórz swój zestaw

Pytając mistrzów ceramiki Rishtanu jak powstają ich produkty odpowiadają, że wszystko jest oparte na tradycji. Tworzą według metod przekazywanych kolejnym pokoleniom rzemieślników, wykorzystując do tego naturalne, lokalne surowce.
Malowanie wzorów na ceramice odbywa się wyłącznie ręcznie, bez wcześniejszego przygotowania szkiców co sprawia, że powstaje unikatowe, oparte na improwizacji dzieło sztuki.

Rishtan, miasto leżące na legendarnym Jedwabnym Szlaku rozwijało się w tamtych czasach bardzo szybko i było ważnym ośrodkiem handlu. Od czasów starożytnych tamtejsi rzemieślnicy rozwijali unikalną technologię tworzenia wyrobów ceramicznych. Strażnikami tych tradycji byli Kuzagarowie, którzy uważali się za potomków twórców ceramiki. Ich wyroby wyróżniały się wysokimi walorami technologicznymi i artystycznymi.

Ceramika Rishtanu to wielopokoleniowa, wielowiekowa tradycja. Sposób jej wytwarzania na zmienił się na przestrzeni lat. Niektóre pracownie to prawdziwe muzea zawierające naczynia wytwarzane przez potomków mistrzów. Być może są wśród nich tacy, którzy wytwarzali ceramikę dla kupców podróżujących po Jedwabnym Szlaku.

W 1900 roku, na wystawie w Paryżu prezentowano naczynia najlepszych ówcześnie mistrzów ceramiki Rishtanu. Ich prace wysoko ocenili światowi eksperci ceramiki, porównując ją z najlepszymi majolikami. Uznano, że naczynia z Rishtanu z powodzeniem mogą z nimi konkurować.

Pod koniec XIX wieku blisko 90% mieszkańców Rishtanu tworzyło z gliny. Aktualnie jest blisko tysiąc rzemieślników zajmujących się ceramiką. Bogactwo zdobień, a także największy wybór naczyń w całej Azji Środkowej czyni te wyroby niepowtarzalnymi.

Rishtan to jedno z nielicznych, a być może jedyne miejsce na świecie, w którym wytwarza się ceramikę nieprzerwanie od wielu pokoleń. Być może wśród dzisiejszych mistrzów są potomkowie, którzy tworzyli naczynia dla kupców z Jedwabnego Szlaku.
Wielu mistrzów ceramiki urządziło w swoich domach muzea, w których zbierają dzieła swoich ojców, dziadków i pradziadków.